Wij nemen zonder meer aan, dat een kind ongeschonden en puur op de wereld komt. Vanzelfsprekend verwachten wij dat alles in orde en intact is wanneer een kind geboren wordt. Het streven naar volkomenheid en puurheid is beter dan te denken dat er iets mis zou zijn, iets dat waarschijnlijk onwisbaar is. Jammer genoeg wordt in eerste instantie alleen maar de buitenkant van het kind bekeken. Is het fysiek in orde? Is het helemaal volgroeid? Is zijn/haar huid gaaf?

Wij zijn gewend om oppervlakkig te kijken; met oppervlakkig wordt "zover het oog reikt" bedoeld. Veel is nog verborgen in het pasgeboren kind. Veel is nog niet zichtbaar. Ogenschijnlijk is alles in orde; het kind is immers volgroeid en lijkt kerngezond.

Wanneer dit niet zo blijkt te zijn, wordt er op fysieke basis gezocht naar de eventuele oorzaken. Huilbaby’s bijvoorbeeld, laten ons zien dat er meer aan de hand is dan wat zijn/haar externe lichaam laat zien. Zij laten ons weten dat er nog meer gaande is. Maar ze kunnen nog niet laten zien/vertellen wat; het (onophoudelijk) huilen is een signaal dat de verzorger in kwestie verder dient te kijken.

Het huilen is dan eigenlijk een eigen gemaakt, onverstaanbaar communicatiemiddel, dat aangeeft dat er wat gaande is; het kind heeft hulp nodig! Niet elke ouder weet hiermee raad, vooral wanneer het huilen belastend wordt voor de ouder(s).

Het lukt dan ook niet iedere keer om de pasgeborene of het opgroeiend kind te troosten. Louter om het feit, dat men er niet bij stil staat, dat het niet altijd om een fysieke reden gaat, doch ook wel eens om een emotionele reden!

De emotionele reden is niet zichtbaar; het wordt dan alleen gehoord via een huilbui of door verzet en zelfs door fysieke klachten. Wanneer men er geen acht op slaat en de baby ontroostbaar lijkt te zijn kunnen er vervelende, blijvende obstructies ontstaan. Voor het kind en de ouders. Ook op latere leeftijd. 

Wellicht herinnert men zich de eigen baby/kindertijd, of die van een zus of broer. Of men weet dit van de ouder, toen deze nog een baby/kind was.

Wanneer de signalen van de baby niet begrepen worden door de ouders of verzorgers, blijven deze als emotionele herinneringen opgeslagen in het kind naar de volwassenheid. Het is dan ook niet vreemd, dat de volgende generatie (kinderen) kans heeft om hetzelfde te ondergaan, zonder te weten waar dit gedrag vandaan komt! Alles wordt immers doorgegeven, ook de emoties die zeer belastend kunnen werken voor het kind, via bijvoorbeeld het DNA.

Het gedrag is dan eigenlijk niet van het kind, maar van zijn/haar voorganger (vader/moeder, opa/oma, overgrootouders)! Het is dan ook duidelijk, dat de kwaliteit van dit jong leven afhankelijk is van de vorige generaties. Het kind zijn, en de inherente beleving hiervan, is van essentiële waarde voor het kind zelf, maar ook voor de volgende generatie!

Het spreekwoord "wat men zaait oogst men ook" is hier dan ook van toepassing, zou ik zeggen. Het is triest om te ontdekken dat niet ieder kind zichzelf kan zijn, louter door de belastende gegevens van de eigen ouders of grootouders (genetica genoemd).

De laatst genoemden wisten toentertijd ook niet, dat dit fenomeen schadelijk zou kunnen zijn voor het kind! Mag het kind echter kind zijn, dan ontplooit het zich zo dat verdriet, eenzaamheid, gemis, onbeholpenheid, het niet accepteren van zichzelf en zelfdestructie niet – of slechts minimaal – plaats hoeven te nemen.

Laten de ouders het gemis van het kind in zichzelf opheffen, zodat zowel de ouder, de baby en de volgende generatie vreugdevol(ler), onbezorgd(er) en liefdevol(ler) kan zijn!

Het kind behoort oorspronkelijk eigenlijk vrolijk en tevreden te zijn, zonder belemmeringen; het dient zich sprankelend te voelen, klaar om het nieuw leven te beginnen en te ontdekken. Laat het kind een kind zijn zonder, zoveel als mogelijk, gebreken, zo min mogelijk pijn en zorg, zodat het ook emotioneel groeien kan naar zijn/haar volwassenheid!

Daar zijn wij het allen toch mee eens, niet waar? Schep een betere wereld, begin bij jezelf!

Ook dit hoort bij ons takenpakket wat onze begeleiding betreft. Wellicht kunnen wij u hierin verwelkomen!

Welnu, vrijwel overal kan er een verandering of verbetering tot stand gebracht worden; men kan dit een ander wending geven. Erkenning en herkenning is nodig om lastige bagage teniet te doen in zichzelf! Men is dan ook in staat om het kind in zichzelf de kans te geven om weer vreugdevol en emotioneel gezond te worden.

Het is toegestaan om wederom kind te mogen zijn; een kostbaar vermogen, vooral wanneer het kind in de ouder vele wegen kan openbaren, die de volwassene nog niet kende in zichzelf, zonder kinderachtig over te komen!

Audrey