De zon heeft duidelijk een constructieve invloed op de mens. Wellicht omdat hij warmte afgeeft… iets wat in de mens ontbreekt… De zon wordt daarom ook als kostbaar goed gezien door de zonaanbidders. De temperatuur in Nederland is vrijwel het hele jaar wisselvallig en vrij koud, uitzonderingen daar gelaten.

Dit is ook in de mens terug te vinden! Men snakt naar rust, en vooral naar warmte en liefde. Maar men vindt dit vaak niet, of niet genoeg! Daarom wordt het zonlicht wellicht als surrogaatwarmte gezien; de warmte en de daaraan verbonden lange dagen, waar men het hele jaar op heeft gewacht. Men gedraagt zich duidelijk anders wanneer de dagen werkelijk licht en warm zijn! Opmerkelijk zou ik zeggen… Waarom is men niet in alle jaargetijden zo?

Het is bewezen dat de donkere dagen in de herfst en winter de mens moedeloos maken of zelfs gevangen houden door onder andere depressiviteit of zwaarmoedigheid. Het lijkt wel of de mens zijn eigen deuren sluit als het donker is… Dus ook geen zonnestraal, en maar weinig of geen vreugde en tevredenheid binnenlaat!

Dit kan collectief genoemd worden, daar de meerderheid van de bevolking verleerd heeft om te genieten, gecombineerd met tevredenheid, gebaseerd op eerlijkheid, oprechtheid, begrip en respect! Door wantrouwen en liefdeloosheid is men niet in staat om werkelijke warmte te voelen, laat staan warmte te geven! Wellicht is men het voelen ook vergeten…!

Materialisme, egoïsme, afgunst, jaloezie, disrespect en dergelijke, zijn factoren die de mens niet siert en de mens onwaardig maakt. De reden is niet ver te zoeken; het zit al in de mens, al generaties lang! Door onkunde en onwetendheid, gewoonte en vanzelfsprekendheid, is dit niet verbeterd of veranderd. Tevens speelt gemakzucht en luiheid mee. Dit uit zich in vanzelfsprekendheid waardoor de macht der gewoonte is ontstaan.

De instinctieve basale benodigdheden, zoals eten, drinken, veiligheid en samenhorigheid, verantwoordelijkheid en de daaraan gebonden gewoontes, zijn bekend bij mens en dier. De mens daarentegen verschilt van het dier, omdat de mens waarden en normen kent en ook steeds meer waarden en normen schept. Maar door onder andere welvaart, competitie, rivaliteit, afgunst, jaloezie, eerzucht en hebberigheid is de mens hier en daar afgeweken van zijn intellect en heeft het instinct het overgenomen. Dit kan men ook automatisme en/of overlevingsdrift noemen. Het is daarom ook, dat men wel eens van zijn eigen koers afwijkt en afwijkend gedrag toont, oftewel niet zichzelf kan zijn! Wat men eerder als zeker ervaren heeft, kan nu onzeker zijn; wat men voorheen altijd vertrouwd heeft, vertrouwt men niet meer of niet meer zo gauw! Is men eerder mondig geweest, nu is men onmondig geworden en staat men op de achtergrond, in het ergste geval is men monddood gemaakt! Kon men eerder keuzes maken, nu is er twijfel!

‘Niets is zo veranderlijk als de mens’ is een gezegde. Is de mens dan wankel en laat hij zich keer op keer verleiden en misleiden? Of heeft de mens nog zovele kanten en gezichten, die hij nog niet gezien en ontdekt heeft en kan hierdoor verleiding en misleiding plaatsvinden zonder dat men het in de gaten heeft? Naar mijn mening is dit al altijd zo geweest, met het verschil, dat een deel van de mensheid dit inziet en er aan werkt om dit te veranderen, terwijl het overige deel van de mensheid dit verzuimt!

De vraag is of de mens zich hiervan bewust is? Jammer genoeg niet met alle consequenties van dien! Men is vergeten te voelen; hierdoor wordt ook niet de juiste zelfliefde gevoeld, die voor eenieder van essentieel belang is! Ook deze liefde houdt de warmte in die iedereen nodig heeft! Want werkelijke warmte komt van binnen; het zonlicht kan een aanvulling zijn.

Door gebreken, maar ook door ontberingen van welke aard dan ook, generaties lang, is gevoelloosheid en geen warmte voor zichzelf kunnen voelen ontstaan; wederom met de nodige consequenties! Er zijn hierdoor andere prioriteiten ontstaan om het gemis te compenseren, zoals materialisme en statuswerving. Dit maakt de mens echter niet gelukkig. Er zal altijd een juist zelfbeeld ontbreken.

Sommigen gaan op zoek naar zichzelf en leren zichzelf en de familie beter te begrijpen. Anderen zullen blijven zoals ze zijn, zonder zichzelf te ontdekken. Men staat er niet bij stil dat de emotionele, fysieke en psychische problematiek die hierdoor ontstaat, wordt doorgegeven aan de kinderen en kleinkinderen. Generaties lang heeft men geleefd, zonder zich af te vragen hoe men de gebreken kan vervangen of zelfs op kan lossen.

Is dat nalatigheid, onkunde, onwetendheid, luiheid, laksheid, gemakzucht, overheersing, dominantie of zelfs egoïsme? Niet helemaal! De problematiek heeft ook zijn oorsprong in tradities en principes, in taboes en niet te vergeten in schaamte! Ik neem aan dat ieder geval iets te maken heeft met het bovenstaande! Maar ik ben van mening, dat men nooit te oud is om te leren! De vraag is dan ook hoe belangrijk men zichzelf vindt om zich te onderwerpen aan een zelfonderzoek?

Ook dit onderzoek bieden wij aan door en met onze begeleiding IZH.

Audrey