Waarom is men niet in staat om het leven te nemen zoals het is? Waarom is men vaak niet tevreden met het leven en hoe speelt de maatschappij hierop in? Waarom zoekt men, zonder resultaat, naar een beter, zinvoller bestaan? Waarom geeft men zijn psyche niet gewoon de rust? Waarom pijnigt men zichzelf met vragen waarop niet meteen, of zelfs nooit, een antwoord te krijgen is? Leeft men het leven zoals men het werkelijk wil en het zich voorstelt... of wordt het leven onbewust gestuurd en geleefd?

Ik ben van mening dat het leven niet eenvoudig is, maar complex; een complexiteit in een complex dat Leven heet. Het is eigenlijk een verzameling van generaties van levens bij elkaar, die men vanuit en met de psyche uitdraagt. Men noemt dit ook het gedrag. Het leven kent vele episoden van ontwikkelingen. Dit is ook terug te vinden in de ontwikkeling van de maatschappij waarin wij leven. Het is alleen de vraag of men deze ontwikkelingen kan bijbenen en accepteren.

De psyche dient dit al deze ontwikkelingen te kunnen rangschikken en verwerken in de reeds aanwezige rangorde van de aangeleerde en opgeslagen kennis, wetenschappen, tradities, disciplines, wetten, regels en dergelijke, die de vorige generaties reeds tot stand hebben gebracht. Vrijwel alles wordt voortgeplant en de psyche draagt dit uit via het gedrag. Men is geconditioneerd met de gedragsmatige gegevens van moeder, vader, oma, opa en directe omgeving. Men zet gewoontes voort en men staat niet stil bij de vraag, of dit wel goed is. Of het niet anders moet of kan.

Gek is dat... de mode, de technologie, de maatschappij… verandert, alleen niet de tradities, disciplines, de gewoontes, de emoties (haat, hebzucht, agressie, jaloezie, et cetera)... Men volhardt in zijn gedragingen en versterkt deze zelfs. Men weet niet hoe dit te veranderen of te verbeteren; de psyche blijkt gemakzuchtig, halsstarrig of eigenwijs te zijn... Het is immers al generaties lang zo geweest!

Wellicht is men niet gauw geneigd om gewoontes te herzien, te veranderen of te verbeteren, door het fenomeen ANGST. Men is immers altijd al zo geweest… Waarom moet men veranderen? Hoe moet men veranderen? En als men het wel weet, ontbreekt vaak de motivatie, het doorzettingsvermogen of eenvoudig de MOED.

ANGST en MOED zijn twee tegenpolen, maar eigenlijk werken ze samen; ze houden elkaar in stand. Men laat het liever bij het oude, omdat dit vertrouwd en veilig voelt. En dat terwijl men weet of aanvoelt, dat dit niet in orde is!

Die oude, veilige traditie toch! Liever ontkennen en een oogje dichtknijpen, als uit de maat lopen bij familie, vrienden of collega's. Eigenlijk is men angstig om verstoten te worden, of ter verantwoording geroepen te worden.

Mijn vraag is dan ook in hoeverre men elkaar vrij kan en wil laten. Is men bereid om situaties of oude tradities te doorbreken zonder zichzelf en de ander schade aan te doen? De vele vicieuze cirkels kunnen doorbroken worden; men heeft alleen het inzicht nodig, dat dit nodig is voor de individualiteit van jouw leven en dus ook van jouw bestaan. Hiervoor heeft men MOED nodig en helaas is MOED niet te koop en niet omkoopbaar! Maar MOED is wel te leren door jezelf te zien als een individu en niet als een deel van een genetisch geheel, waarvan je afhankelijk ben geraakt.

De tijd schrijdt voort zonder stil te staan; de psyche van de mens blijft alles opslaan. Impressies van buitenaf, agressiviteit, vrolijkheid, onmacht, wanhoop, overtuiging; de psyche is een spons, die blijkbaar zonder onderscheidt alles opneemt en waarneemt. Het werkt impulsief en vaak ongeordend!

Het is dan ook niet verwonderlijk, dat men even de weg kwijt is. Of dat het gedrag niet herkenbaar is voor de desbetreffende psyche. De aanwezige genetische psychische factoren, die ook opgeslagen zijn in de psyche van het nageslacht, werken voor diegene als vanzelfsprekend, terwijl dit bij de moeder of vader, oftewel oma of opa thuishoort. De desbetreffende psyche ervaart dit dus als eigen, terwijl dit niet zo is.

Niet voor niets is de psychische problematiek zo groot! Ouders begrijpen het kind niet, het kind begrijpt de ouders ook niet, of de een overstemt de ander zodanig dat er weinig of geen ruimte is voor geduld, respect, luisteren of gehoorzamen. Dit resulteert wederom in distantie, waardoor begrip, geduld en respect naar elkaar verbleken en eenieder een eigen weg inslaat. Harmonie, warmte en samenhorigheid gaan verloren. Er ontstaat desinteresse; men begrijpt elkaar hoe langer hoe minder!

Hoe komt men hieruit? Wat heeft men hiervoor nodig? Waarom is deze problematiek een algemeen goed geworden voor het gezin van deze tijd? Deze vragen omvatten een bepaalde chronologie: het HOE, WAT en WAAROM. Deze drie essentiële woorden helpen de problematiek te ontleden en zo tot een oplossing te komen. Psychologie en psychiatrie hebben hun eigen gedragsregels met hun eigen wetten en codes; deze zijn gelegen in ieder mens, via de genetica doorgegeven en door de directe en indirecte omgeving aangeleerd.

Vaak is het zo dat men nog niet eens op de hoogte is van deze gegevens, maar men werkt er wel mee! De vraag is dan ook, hoe goed men zichzelf kent. Het is triest, wanneer er wordt geconstateerd dat men zichzelf nauwelijks kent. Men is niet gewend om intern te werken, maar louter extern. Dat wil zeggen, dat men alleen maar gericht is op de buitenkant in plaats van op de binnenkant van zichzelf. Dit resulteert in het scheppen en opnemen van naar buiten gerichte kennis, gericht om maatschappelijke groei. Individuele groei krijgt geen plaats. Men is namelijk nog geen individu, dus ook nog geen zelfstandig wezen dat individueel functioneert.

De waarden en normen van het dagelijks leven zijn verlegd, doordat tijd kostbaar bevonden wordt: tijd is geld! Eigen tempo met de daaraan inherente tijd, is verleden tijd geworden. In dit opzicht is de jongere generatie vaak niet bij te benen door de oudere generatie. Er is een kloof ontstaan. Deze kloof manifesteert zich steeds duidelijker als je kijkt naar taaljargon, definities, tradities, gewoontes, sociale vaardigheden, begrip, rust, geduld en onvoorwaardelijke liefde!

Het Geloof is nog een ander fenomeen! Het leven is tegenwoordig turbulent. De basale sociale vaardigheden en benodigdheden voor een standvastig en structureel leven zijn vrijwel verloren gegaan. De jeugd, maar ook de ouderen, worstelen vaak met ongekende en onbekende wetgevingen. Veel van die wetgevingen zijn gebaseerd op commercie en fiscus; tevens op het klaarstomen van opleidingen om de maatschappelijke ladder zo vlug als mogelijk te beklimmen! Wederom om de commercie en de fiscus zoveel als mogelijk te spekken! De sterkste en slimste zullen de top behalen; al is de vraag op wat voor wijze!

De zwakkeren zullen moeten afhaken tot de onderste lagen van de ladder en vaak blijven ze daar ook! Door dit alles heerst er onrust, rivaliteit, concurrentie, afgunst, jaloezie en faalangst. Dit bevordert de gezondheid niet, zeker niet wanneer de jeugd over het algemeen onzeker blijkt te zijn, vanuit hun natuur of door de opgedrongen systemen.

Is men gewend met oplossingen te werken via eigen inzicht of werkt men louter impulsief en naïef? Het eerste heeft met zelfinzicht, moed en overzicht te maken zonder chaotisch en wanordelijk te werken. Het laatste heeft met het niet nadenken en overmoedigheid te maken. Het eerste getuigt van emotionele volwassenheid en structurele persoonlijkheid, die naar mijn persoonlijke mening schaars zijn op deze wereld.

Dit valt wel te leren, wanneer men het leven in een ander perspectief wil zien. Alles begint bij jezelf, want je draagt je eigen wereld met je mee.

Hoe verbeterd men het leven met zichzelf?

• Door het te willen verbeteren.

Hoe krijgt men het zover om zichzelf te willen verbeteren?

• Door moed, wilskracht en doorzettingsvermogen te vinden bij zichzelf om gewoontes, principes, tradities (zoals angst, trots, eigenwijsheid, jaloezie, afgunst en dergelijke) te erkennen bij zichzelf en dit te willen veranderen of te willen verbeteren.

Waar komen al deze gewoontes, tradities en principes vandaan?

• -Dit is enerzijds erfgoed vanuit de familie, genetisch, gezien; anderzijds aan- en opgenomen van de directe en indirecte omgeving via educatie, protocollen, aangenomen waarheden, et cetera.

Wat voor progressies kan men verwachten wanneer men dit wil aangaan?

Zelfstandigheid in vele wegen, zoals;

• Gezondheid op bio-fysiek terrein.
  
• Gezondheid op emotioneel en psychisch terrein.
  
• Bredere perspectieven vinden op educatief, creatief, communicatief terrein. (Meer)rust, inzicht/overzicht, begrip, respect en geloof in en met jezelf (her)vinden.

Is dit voor iedereen haalbaar en betaalbaar?

• Ja, mits men dit ook werkelijk wil, omdat men in deze begeleiding zichzelf dient te helpen met behulp van ons. Hiervoor heeft men moed nodig in plaats van angst; hiervoor heeft men wilskracht nodig in plaats van luiheid; hiervoor heeft men doorzettingsvermogen nodig in plaats van de moed te gauw op te geven.

Deze benodigdheden schuilen in ieder mens, alleen is het de vraag of men wel wil weten dat het er is en of men er wel iets mee wil doen!

Verbeter de wereld, begin bij jezelf! Leeftijd en stand spelen geen rol. Wel de wil en moed om jezelf te willen ontdekken als individu. Zonder jezelf of de ander, of de directe en indirecte omgeving, te beschadigen.

Audrey